Forestman 

(..) nie­mal na­tych­miast po­czu­łem, jak sa­mot­ność opla­ta mnie swą nie­wi­dzial­ną nicią. muszę się z nią znowu za­przy­jaź­nić. jest prze­cież naj­wier­niej­szą to­wa­rzysz­ką wę­drow­ca. a poza tym, czy sa­mot­ność i to­wa­rzy­stwo nie są dwie­ma stro­na­mi tej samej mo­ne­ty? czyż nie jest tak, że bez to­wa­rzy­stwa nie ma sa­mot­no­ści, a bez sa­mot­no­ści to­wa­rzy­stwa, że prze­ni­ka­ją się one, że są nie­roz­łącz­ne, jak ro­dzeń­stwo sy­jam­skie, kar­mią się sobą na­wza­jem i do­peł­nia­ją się? samot­ność, zdy­stan­so­wa­na i chłod­na, za­pew­nia nam prze­strzeń na re­flek­sję, to­wa­rzy­stwo zaś – cie­płe i bli­skie – do­star­cza ener­gii i po­pra­wia humor. w grun­cie rze­czy po­trze­bu­je­my ich obu.

- Islandia albo najzimniejsze lato od pięćdziesięciu lat, Piotr Milewski.

Reposted from pchamtensyf

wy­czu­łem u niego bez­wa­run­ko­wą i czy­stą ra­dość, którą, sta­jąc się do­ro­sły­mi, zwy­kle tra­ci­my, a któ­rej – jeśli ją jed­nak za­cho­wa­my – zga­sić nie mogą ani zmar­twie­nia, ani tro­ski, bo wy­pły­wa z sa­me­go serca i nie ko­rzy­sta z umy­słu jako po­śred­ni­ka.

- Islandia albo najzimniejsze lato od pięćdziesięciu lat, Piotr Milewski.

Reposted from pchamtensyf

Búrufell 

Reposted from hormeza

Istnieją pustki, które przynoszą tylko spokój. 

Reposted from hormeza

The Place Beyond the Pines

Reposted from babson via la-lu